LabretoKsiążki, których
nie warto odkładać
na półkę

„Nie słyszę cię, kochanie” to kryminał psychologiczny.

Bohaterką jest Magda Milska, przewodniczka po Wrocławiu. Pewnego ranka budzi się i nagle uświadamia, że straciła słuch. I że nie pamięta, co stało się w jej domu poprzedniego wieczoru. Zaraz potem w jej życiu rozgrywają się dziwne zdarzenia – znika mąż Mikołaj, do mieszkania puka policja. Sytuacja dodatkowo się komplikuje, gdy leciwa sąsiadka okazuje się babcią pierwszej żony Mikołaja, pięknej Izabeli, która zginęła w tajemniczym wypadku drogowym. Współczesność przeplata się ze wspomnieniami. Na jaw wychodzą coraz mroczniejsze wydarzenia z przeszłości. Magda staje przed pytaniami: Kim naprawdę jest jej mąż? Komu może wierzyć? Kto jest tym złym?

Akcja toczy się wartko, zaskakuje, wciąga i trzyma Czytelnika w napięciu do samego końca. Jak u Hitchcocka. 

„Ballady i romanse” osobisty przewodnik po klasycznym zbiorze tekstów w nowej odsłonie – synchrobooku^©.

Klasyka w absolutnie brawurowej interpretacji Leszka Filipowicza i Anny Ryźlak. Fantastyczna pomoc dydaktyczna dla uczniów i nauczycieli. Jeżeli naprawdę chcesz zrozumieć co „poeta miał na myśli”, to to wydanie jest właśnie dla ciebie.

Dwoje bohaterów, dwie rodziny, różne problemy, jeden wspólny mianownik – miłość.

Cecília opuszcza Rio de Janeiro i wraca do Brasíli, by tam uporać się ze śmiercią rodziców. Jednak przebywanie w domu zmarłych nie koi pustki powstałej po stracie bliskich, a jedynie rodzi więcej pytań i wątpliwości. Pojawienie się nieznajomego mężczyzny – Caio – tylko potęguję rodzącą się już paranoję.

João to samotny ojciec, który pragnie lepszego życia dla chorującego na porażenie mózgowe syna. Marzy o wyjeździe do Chin, gdzie chłopiec mógłby wziąć udział w eksperymentalnej kuracji, która wykracza poza jego możliwości finansowe. Chęć zdobycia pieniędzy skłania go do kradzieży psów. Do czego jeszcze będzie w stanie posunąć się zdesperowany ojciec?

Recenzje:

Thriller o rodzinie, wyborach, pożegnaniu i poświęceniu.
O Estado de S. Paulo Newspaper
Kierując się podstawowymi zasadami pisania thrillera, Fabiane Guimarães prowadzi nas nieoczekiwanymi ścieżkami, pozwala wierzyć w to, co nie jest prawdą, aż do zaskakującego zakończenia.
O Globo Newspaper

Jak wymówić knfie to czternaście krótkich opowiadań o uchodźcach z Laosu, spisanych oszczędną, intymną prozą, nasyconą ładunkiem emocjonalnym i błyskotliwym dowcipem. Mamy tu przegranego boksera, który maluje paznokcie w lokalnym salonie. Kobietę oskubującą pióra w przetwórni kurczaków. Matkę uczącą córkę sztuki łapania robaków.
To opowieści o ludziach, którzy muszą zaczynać wszystko od nowa, jakby życie, które mieli, nie miało znaczenia. To ludzie, którzy chcą jedynie znaleźć pracę, kochać, nazwać jakieś miejsce swoim, przetrwać. I właśnie to robią w niniejszych historiach – pogodnie, zaciekle, niezapomnianie.

Recenzja:

Jak wymówić knife to zbiór z pozoru niepowiązanych ze sobą historii, które łączy jeden element – Laos – ojczyzna bohaterów. Jak wymówić knfie opowiada o losach uchodźców, ich zmaganiach w nowej rzeczywistości, poczuciu wyobcowania i nieprzynależności. To historie o walce z nieprzechylnością, stereotypami, a czasem ich łamaniem. To losy ludzi wrzuconych w nową rolę – rolę uchodźcy. To opowieść o próbach przystosowania się i tęsknocie za domem – za miejscem, w którym ważne są nie tylko bezpieczne cztery ściany i laotańska kuchnia, ale przede wszystkim ojczysty język słyszany na ulicy.

Miłka Raulin – zdobywczni Korony Ziemi oraz 3 i najmłodsza Polka z Trawersem Grenlandii. Laureatka licznych nagród m.in. Forbes „Leader of future”, RedBull, nagrody Magellana. Nominowana do Telekamer 2022. Autorka książek, pomysłodawczyni rajdu Południe-Północ, czyli rowerowej lekcji historii z okazji odzyskania przez Polskę niepodległości.

Życie nastolatki, szczególnie zakompleksionej nastolatki, nie jest usłane różami… Coś o tym wie Cesia Żak, która młodzieńczy okres burzy i naporu znosi dzielnie, a nawet z pewnym heroizmem. W tym niełatwym zadaniu czasem pomaga, a czasem przeszkadza liczna i nieco ekscentryczna rodzina. Pierwsze wzloty i pierwsze upadki, pierwsze miłości i pierwsze ważne przyjaźnie — kiedy się ma naście lat, wiele rzeczy przeżywa się pierwszy raz… Pewne sprawy nie zmieniają się jednak nigdy, dlatego, mimo upływu dekad od premiery książki, zmagania Cesi z dorastaniem nie straciły aktualności i swojego uroku.

Szósta klepka otwiera Jeżycjadę®, klasyczny już dziś, cykl powieści dla młodzieży autorstwa  Małgorzaty Musierowicz.

Gabrielę Borejko poznajmy, gdy jej świat wywraca się do góry nogami, a na ramiona nastolatki spada sterta obowiązków domowych, którymi dotychczas zajmowała się jej mama. Dziewczyna podczas nauki gotowania, zajmowania się młodszym rodzeństwem oraz zmagań z uczuciami uczy się, czym jest dobro wyrażane poprzez uśmiech, a wiedzą tą dzieli się z przyjaciółmi – członkami tajemniczej grupy ESD.

Opium w rosole to piąty tom z serii o bohaterach z poznańskich Jeżyc. Poznajemy w nim młodziutką Geniusie Bombkę, a może Zombke lub Trombke? Dziewczynka o wielu pseudonimach ingeruje w życie znanych i lubianych bohaterów Jeżycjady®, pokazując przy tym codzienność stanu wojennego oraz trudne relacje rodzinne, z którymi sama się zmaga. 

Siostra, znanej z poprzedniego tomu, Gabrieli Borejko – Ida, ucieka z rodzinnych wakacji. Wraca do domu na poznańskich Jeżycach i, choć nie myśli o niczym i nikim innym, aniżeli o obiekcie jej nieodwzajemnionego uczucia, zmuszona jest podjąć pracę w imię honoru i dumy. W ten oto sposób trafia pod adres Krasińskiego 10a, gdzie poznaje wiele ciekawych postaci, takich jak bracia Lisieccy, pies Lucyper czy izolujący się Krzysiu, z czego znaczną ich część… ratuje. 

Beata ‘Bebe’ Bitner to bohaterka kolejnej już części o przygodach gromadki z poznańskich Jeżyc. Za sprawą swojego brata – Kozia, Anieli Kowalik, bohaterki znanej z Kłamczuchy oraz grupy nowopoznanych towarzyszy, niepewna i zamknięta w swojej ochronnej skorupie nastolatka uczy się tego, co ważne w życiu, zawiera nowe przyjaźnie i otwiera się na uczucia, które ją samą potrafią zachwycić, ale i przerazić. 

Historia, nieco egocentrycznej i rozpieszczonej, Elki zmuszonej podczas wigilijnej nocy do rewizji niektórych oczywistych do tej pory kwestii i ułożenia wielu istotnych spraw na nowo, to lektura, do której wraca się niejednokrotnie. Mimo upływu czasu, wciąż zadziwiająco aktualna, niezmiennie kojąca i potrzebna kolejnym pokoleniom wchodzących w życie młodych ludzi.

Od trzydziestu lat jedna z najważniejszych i najpiękniejszych opowieści świątecznych polskiej literatury popularnej. Dla swojego ciepła i humoru, podobnie jak inne tomy serii, chętnie czytana nie tylko przez dorastającą młodzież.

Bohaterką narracji, zaczynającej się dzień po zakończeniu poprzedniego tomu serii, jest kolejna z sióstr Borejko – Patrycja, która nie jest już uroczym brzdącem z blond loczkami, lecz dorastającą panną – ba! – maturzystką. Chociaż jednak matura coraz bliżej, to nie egzamin dojrzałości odgrywa w życiu dziewczyny główną rolę. Patrycja-Pulpecja w tym ważnym czasie bowiem zmaga się z innego rodzaju problemami i doświadcza prawdziwej uczuciowej burzy, której konsekwencje nie będą błahe…

Jeden z najbardziej poruszających tomów Jeżycjady®. Naznaczona pewną melancholią historia, znanej z Opium w rosole, a teraz już nastoletniej, Aurelii. Książka wciąż jednak niesie ogrom ciepła i krzepiącego optymizmu, za które kochana jest twórczość Małgorzaty Musierowicz. To opowieść nie tylko dla dorastających panien, lecz (jeżeli wierzyć czytelnikom) lektura na każdy etap życia, nabierająca wraz z upływem czasu nowych sensów i znaczeń.

Wakacyjna odsłona kultowej poznańskiej serii. Delikatna i rozmarzona Natalia Borejko, najwyraźniej nie widząc, co czyni, na letni wyjazd zabiera swoje siostrzenice. Sympatyczna Pyza i rozbrykany Tygrys zapewniają ciotce nieustanne zajęcie, a czytelnikom niemało humoru.

Słoneczna opowieść ze szczyptą intrygi detektywistycznej to kwintesencja uroku i lekkości literatury spod znaku Małgorzaty Musierowicz – prawdziwej klasyki, która łączy pokolenia.

Po raz pierwszy wydana w 1996 r. powieść to 11. tom młodzieżowego hitu wszechczasów, Jeżycjady® Małgorzaty Musierowicz.

W Poznaniu, i na orbicie rodziny Borejków, pojawia się ponownie, dobrze znana wszystkim fanom cyklu, postać Roberta Rojka. Nieco pokiereszowany przez życie wraca on na stare śmieci, gdzie może liczyć na pomoc równie starych przyjaciół, z 16-letnią córką, Bellą.

Ta część cyklu to pełna czułości, choć nie ckliwa, opowieść poświęcona szczególnej relacji ojca z dorastającą córką.

Czas leci nieubłaganie także w kamienicy przy Roosvelta 5. W dwunastym już tomie kultowej Jeżycjady®, córki Gabrysi, najstarszej z sióstr Borejko, nieuchronnie wkraczają w okres nastoletniej zawieruchy. Już nie Pyza, lecz Róża – no bo, która szesnastolatka, chciałaby być nazywana Pyzą! przeżywa uczuciowe i tożsamościowe rozterki, a żywiołowa Laura (znana też jako Tygrys) nie zamierza odpuszczać siostrze. Na szczęście, w odwodzie czekają zawsze niewyczerpane pokłady borejkowskiego ciepła i miłości.

Jak wiadomo, wiek nastoletni nie łagodzi obyczajów… Córka Gabrysi, Laura, (zwana też Tygrysem) od najwcześniejszego dzieciństwa nienależąca do osób najłatwiejszych w obejściu, w swoim czternastoletnim wydaniu daje popalić członkom rodziny Borejków jak nigdy dotąd. Zmagająca się z udręką dorastania dziewczyna oddala się od matki, ale przede wszystkim poszukuje odpowiedzi na wiele ważnych pytań. W obliczu braku współpracy najbliższych w tym zakresie, wyrusza do Torunia, by znaleźć je samodzielnie.

Czternasty, nieco odmienny od innych, tom poznańskiego cyklu. Tym razem autorka zabiera nas w dość odległą przeszłość, by opowiedzieć historię jednej z najważniejszych postaci całej Jeżycjady®. Kim była Mila, zanim została mamą Borejko? O czym marzyła? Czego pragnęła w młodości przypadającej na wyjątkowo trudne i burzliwe czasy? No i w jaki sposób zakochała się w Ignacym, którego stanowcza odmowa kontaktu z przyziemną rzeczywistością nie czyniła wszak wymarzonym materiałem na męża i ojca…

W drugiej z kolei wydanej w nowym stuleciu odsłonie bestsellerowego cyklu, dla odmiany, śledzimy losy męskiego przedstawiciel klanu Borejków. Syn Idy, dziewięcioletni Józinek, przeżywa dziecięcą fascynację starszą koleżanką ze szkoły, Staszką Trollą. Jak to u Małgorzaty Musierowicz – jest dużo śmiechu, ale i poważnych, skłaniających do refleksji tematów. W rolach drugoplanowych bohaterowie znani z pozostałych tomów Jeżycjady i, jak zawsze mistrzowsko opisany przez autorkę, Poznań.

W następujących po sobie tomach Jeżycjady® nieuchronnie zmienia się opisywany przez autorkę świat oraz bohaterowie – niektórzy się starzeją, inni dorastają. Kolejne pokolenia Borejków zaś mierzą się z, nie zawsze różową,  rzeczywistością. W tym samym momencie, w którym Polska wkracza do Unii Europejskiej, Hildegarda Schoppe, siostra Fryderyka i Wolfiego, wkracza w szesnasty rok życia. Niezwykle do tej pory zorganizowana i poukładana panna dowiaduje się, że nie wszystko na tym łez padole daje się kontrolować. Przede wszystkim, rzecz jasna, miłość –  żywioł, z potęgą którego tytułowej Żabie przyjdzie się zmierzyć po raz pierwszy.

Ciąg dalszy uczuciowych perypetii dwóch par: Róży i Fryderyka – teraz już rodziców małej Mili – oraz Laury i Wolfiego, planujących wspólną przyszłość. Strzała amora nie omija też najmłodszych przedstawicieli klanu Borejków, przeżywających swoje pierwsze, dziecięce jeszcze, fascynacje. W pełnym humoru i ciepła świecie wykreowanym przez Małgorzatę Musierowicz, jak zwykle, można znaleźć chwilę ukojenia, ale i okazję do poważniejszych refleksji…

Osiemnasty już tom kultowego poznańskiego cyklu nie zawodzi czytelników, czekających na dawkę przypominającą borejkowskiego humoru i ciepła.

Małgorzata Musierowicz ponownie zaprasza nas na ulicę Roosvelta, gdzie wciąż nie ma miejsca na nudę. Kolejna odsłona dziejów rodziny, której losy śledzimy od połowy lat 70-tych ubiegłego wieku, udowadnia, że formuła cyklu daleka jest od wyczerpania. Klan Borejków (z przyległościami) nic nie stracił na swojej dynamice i niezmiennie zapewnia swoim wiernym fanom kilka godzin świetnej zabawy.

Mający premierę w 2012 r., 19. już tom Jeżycjady®, cyklu zaliczanego do największych bestsellerów polskiej literatury młodzieżowej.

Jak zwykle u Małgorzaty Musierowicz, czytelnicy mogą liczyć na dużo humoru, ciepła i niemało wzruszeń.

Magdalena Ogorzałka, ze względu na dość kontrowersyjne  preferencje dietetyczne nazywana też McDusią, przybywa do Poznania, by zająć się mieszkaniem zmarłego pradziadka, profesora Dmuchawca – niezapomnianego polonisty sióstr Borejko. W ten sposób wkracza też w życie Ignacego Grzegorza, co oznacza nieuchronne uczuciowe zawirowania…

Wnuczka do orzechów to jeden z nielicznych tomów Jeżycjady®, tego wszak na wskroś poznańskiego cyklu, którego akcja rozgrywa się poza ukochanym miastem autorki. Tym razem Małgorzata Musierowicz zabiera nas na podkostrzyńską wieś, gdzie gospodarstwo prowadzi zaradna i hoża Dorota. Marząca o studiach medycznych dziewczyna, ćwiczy swoje umiejętności, udzielając pomocy Idzie, która widzi w niej idealną partię dla swojego, leczącego złamane serce, siostrzeńca – Ignacego Grzegorza. Jednak okaże się, że nie jest on jedynym konkurentem do serca uroczej Doroty…

Historia opowiedziana w Febliku bardzo mocno splata się fabularnie z narracją poprzedniej części serii. Porzucony przez McDusię Ignacy wciąż szuka miłości. W tych poszukiwaniach odkrywa na nowo swoją gimnazjalną sympatię, Agnieszkę, która wydaje się być właśnie tą jedyną, prawdziwą bratnią duszą romantycznego z natury syna Gabrysi. W tle perypetii sercowych młodzieży, nie brakuje także wydarzeń z życia starszych pokoleń klanu Borejków, zawsze, bez względu na okoliczności, trzymającego się razem.

W 22. tomie swojej bestsellerowej serii Małgorzata Musierowicz ani trochę nie zwalnia tempa. Wokół rodziny Borejków nieustannie dzieje się dużo i intensywnie… Józinek, a raczej już Józef, szykuje się do śluby, zaś Ignacy Grzegorz do roli ojca. Natomiast, niespożyta jak zawsze, Ida realizuje swoje marzenia, remontując ruinkę. Główną rolę w tej historii nie odgrywa jednak żadne z nich, lecz Nora Górska, córka Patrycji-Pulpecji, a aktualnie dość  burzliwie dorastające dziewczę. Trzeba przyznać, że hormony nie oszczędzają Nory, a ona swojego otoczenia, które wraz z nią przeżywa męki wieku nastoletniego…

Kobiety znikają z ulic. Dziesięć dni później zostają odnalezione. Ostatniej, czwartej kobiety nie udało się uwolnić. Eva, dziennikarka, która relacjonowała tę historię nie zdaje sobie sprawy, że będzie kolejną ofiarą zniknięcia… Czy jej mroczny sekret pomoże Evie w uwolnieniu?

Fragment:

„– Jest tam kto?! – krzyknęła Eva, waląc pięściami w drzwi. – Halo! Proszę mnie stąd wypuścić! Słyszy mnie ktoś?!
Wołała tak i bębniła rękami, dopóki ją rozbolały. Ze szlochem osunęła się na podłogę, przyciągnęła kolana do piersi i objęła je ramionami. Zadrżała, z zimna i ze strachu. W głowie miała istną gonitwę myśli. Jakim cudem się tutaj znalazła? Z kim się dzisiaj widziała? A może wczoraj? Jaki właściwie jest dzień? Dokąd się wybierała?”